We herkennen het allemaal wel; de voorwaarden en eisen die we onszelf stellen.
Moeilijk onszelf volledig kunnen accepteren, omdat we angst hebben niet te voldoen aan de normen en waarden van de buitenwereld, waar we een onderdeel van zijn.
We krijgen al heel jong het gevoel dat we waarde moeten verdienen. Terwijl we daarnaast een basisbehoefte hebben aan liefde, goedkeuring, bevestiging en erkenning. Deze behoefte zorgt er vaak voor dat je aandacht naar buiten gericht is.
Als kind weet je niet wie jij bent. Je hebt iemand anders nodig als spiegel om jezelf te zien. Wat voor een indruk maak ik? Hoe moet ik zijn? Wat is normaal? Welke gevoelens horen daarbij? De norm van een ander wordt snel overgenomen en als normaal bestempeld, omdat je het zelf als kind nog niet weet. Je krijgt informatie binnen hoe je het beste kunt ‘overleven’ in de maatschappij en binnen je gezin. Je leert jezelf een bepaald gedrag aan om te krijgen wat je nodig hebt. Hier start het moment dat we onze goddelijke kern loslaten of niet meer herinneren.
Sterker nog, het kan zijn dat je je persoonlijkheid wil veranderen omdat het anders niet voldoet aan de normen en waarden.
Extern gericht
We richten onze aandacht op de ander. We kijken naar de ander, stemmen ons af op de ander en proberen op die manier erachter te komen wat we moeten doen om voor onszelf die liefde, aandacht, goedkeuring of bevestiging te krijgen van die ander.
Op dat moment geven we de ander macht over hoe wij ons gaan voelen.
Als we afhankelijk zijn van de goedkeuring van de ander en we krijgen dit, dan gaan we stralen.
Krijgen we afwijzing, dan zullen we ons minderwaardig voelen. Ons fundament voelt niet stevig. Het is geen bodem waar we op kunnen staan, het voelt eerder als moeras of drijfzand.
Als je bang bent om afgewezen te worden of het gevoel hebt niet toereikend te zijn – of je nu kind bent of volwassen – zal de deur van je hart, wat tevens de poort is naar je goddelijke kern, niet open gaan. Een gesloten hart geeft een gevoel van eenzaamheid en isolatie, omdat je op dat moment afgesneden bent van het hart en geen verbinding hebt met je goddelijke zelf.
Het meest belangrijke is dat je jezelf accepteert voor wie je bent, met je mooie en minder mooie kanten. Makkelijker gezegd dan gedaan, denk je nu misschien. Maar hier met een open mind naar kijken, zal het hart al openen.
Hoe doen we dat?
Eerst is het van belang te beseffen dat we vanaf onze kinderjaren beïnvloed worden door een dualistische buitenwereld. Dualiteit betekent dat er een wereld bestaat met tegenpolen. Er bestaan zoveel meningen als dat er mensen zijn. De één vindt iets goed wat de ander weer fout vindt. Sommige mensen vinden je aardig, terwijl anderen dat niet vinden. De ene persoon keurt iets goed, terwijl een ander hetzelfde afkeurt. Dit kan onbegrip en verwarring geven, waardoor je je onveilig gaat voelen en je je eigen kleuren niet meer durft te laten zien. Maar wie heeft er gelijk? Zegt een mening of een oordeel van de ander wel iets over jou? Nee, het zegt niets over jou, het is gewoon de wet van dualiteit. Het één kan niet bestaan zonder het ander. We kunnen geen warmte voelen, als we het niet kunnen vergelijken met koud, etc. ….
Ik ga niet ontkennen dat dit pad van zelf-ontdekking oftewel zelf-ontwikkeling een pittig pad is voor ons mensen. Dat is een flinke klus, omdat alle overtuigingen en normen en waarden die je hebt overgenomen en bent gaan geloven je vaak vasthouden in oude beelden.
Misschien roept het ook angst op om de confrontatie met jezelf aan te gaan, omdat je angstig kunt zijn voor wat je tegenkomt en voor de vraag of je echt wel zo waardevol bent. Of: kun je de emoties wel aan waarvan je ergens weet dat ze er zijn?
Maar…het goede nieuws is, dat je hart er eigenlijk altijd voor je is en samen met jou dit proces aan wil gaan. Focus je op je hart en neem je onzekere twijfelende kant liefdevol en zacht bij de hand.
Laten we een neutrale ruimte maken – vrij van oordelen, zodat we ons veilig voelen.
Doordat we via de ogen van anderen naar onszelf hebben gekeken en misschien zijn gaan denken dat hun waarheid klopt, kan het zijn dat je jezelf opnieuw moet gaan ontdekken. Alsof je jezelf voor het eerst aankijkt en openstelt…
Kijk eens dieper naar jezelf en stel vanuit je gevoel de vraag: Wie ben ik nou echt? Welke oordelen heb ik op mezelf? Welke verwachtingen en eisen stel ik mezelf? Wat mag ik wel en wat mag ik niet van mezelf? Zijn mijn meningen en oordelen van mij of zijn ze beïnvloed door mijn omgeving?
Onder elke voorwaarde en eis zit namelijk een verhaal. Ontdek je eigen verhalen. Door bewust te worden van je eigen verhaal, word je zelf bewust en weet je ook wat je nodig hebt om jezelf te accepteren met je kwaliteiten én beperkingen. Én je leert je te bevrijden van al die verwachtingen en eisen. De stap naar onvoorwaardelijke Liefde wordt gezet. Zelfacceptatie brengt je terug bij je eigenwaarde. Het (terug-) vinden van eigenwaarde is erg belangrijk, maar nóg belangrijker is deze eigenwaarde te voelen als mens. Door de waarden te voelen, breng je je goddelijke kernwaarden in verbinding met je menselijke zijn. Je hebt voor 100% bestaansrecht en je bent voor 100% welkom op deze wereld, juist voor wie jij werkelijk in je goddelijke kern bent. Je mag je eigenwaarde loskoppelen van wat je doet of geeft.
Je bent al van waarde voor wie jij in je goddelijke kern bent!
Daar hoef je niets voor te doen. Je hoeft het niet te verdienen of te bewijzen! Je wordt geboren met je kernwaarde. Bij je geboorte ben je al volwaardig en heel.
Is het pad van zelfontwikkeling egoïstisch?
Juist niet. Door jezelf te leren kennen en te accepteren, ga je jezelf beter begrijpt, daardoor begrijp je ook een ander beter. Alles wat je zelf ontwikkeld hebt, kun je ook een ander bieden. Wat een cadeau geef je de ander als ze bij jou voelen dat je hen kunt accepteren voor wie zij zijn? Dat je echt lief kunt hebben en hem of haar ontslaat van de taak om jou gelukkig te maken. Dat je kinderen kunt ondersteunen en begeleiden om hun eigen authentieke weg te mogen gaan. Dat je aanwezig kunt zijn zonder oordelen. En als er wel oordelen zijn, dat je daar zelf de verantwoordelijkheid voor kunt dragen en deze niet projecteert op de ander.
Jouw werkelijke waarden zijn niet alleen een verrijking voor jezelf maar ook voor je omgeving.
Het is aan jou om jezelf toe te staan te zien wie je bent en dat ook te leven. Je maakt de keuze om vanuit vrijheid te mogen leven, waardoor innerlijke waarden via je persoonlijkheid naar buiten stromen zoals: compassievol, puurheid, zuiverheid, onbezorgdheid, vreugde, blijheid, lichtheid, liefde, onschuld en ruimdenkendheid etc… Dit kun je weer voelen en straal je ook uit naar je omgeving.
Willen we vrede voor onze wereld waarin we leven, dan is het zo belangrijk vrede te sluiten met de persoon die we zijn. En waarom zouden we geen vrede sluiten met onszelf? Je bent een volwaardig liefdevol persoon die zeker de moeite waard is. Want, weet je…we zijn zelf-scheppend. Iedereen is zijn eigen regisseur. Laten we met elkaar ontdekken en herinneren wie we in de kern zijn en elkaar ondersteunen om vanuit deze waarden in ons leven te gaan staan… een weg waarbij onze persoonlijkheid een liefdevolle verbinding en samenwerking aangaat met onze spirit. Het komt de wereld ten goede… (en jezelf). Samen op weg om met elkaar de hemel op aarde te creëren.
Wilga Zibel
Ontwikkelaar, trainster/coach, auteur Colours of our Heart
Be – Live – Shine your own colours